ส่วนนี้กล่าวถึง 'มุมมองของพระอำนาจของพระเจ้าซึ่งให้ทั้งความปลอบประโลมแต่ก็ให้สติ' ให้ผู้อ่าน เพราะพระเจ้าทรงเป็นผู้ควบคุม แต่ก็ยังคงลึกลับ[11] บทบรรณาการของนิวซิตีอ้างถึงความเหล่านี้ว่าเป็น "กวีนิพนธ์ที่เก่าแก่ที่สุดและเป็นที่รู้จักมากที่สุดบทหนึ่งของโลก"[12]

ววรค 1

'ในชีวิตมีความหมาย' เพราะพระเจ้าทรงควบคุมดูแลฤดูกาลอยู่เสมอ (เปรียบเทียบกับสดุดี 31:15 : วันเวลาของข้าพระองค์อยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์)[11]

• "ฤดูกาล" (ฮีบรู: זְמָ֑ן, zə-mān[14]): กล่าวถึง "เวลาที่ถูกกำหนด"[14]
• "วาระ" (Hebrew: עת, ‘êṯ[14]): มีความหมายว่า 'โอกาส',[11] 'ช่วงเวลา/ฤดูกาล' หรือ 'พฤติการณ์แวดล้อม'[14]
• "เรื่องราว": จากคำภาษาฮีบรู חֵפֶץ, chephets[14] อาจแปลเป็น "ความปีติยินดี" (เปรียบเทียบกับสดุดี 1:2 [14]

วรรค 2–8

วรรค 2-8 ให้รายการของวาระของกิจกรรมใหญ่ ๆ ตามแผนของพระเจ้า[15] อยู่ในรูปแบบกวีนิพนธ์ซึ่งในแต่ละวรรคมีคำภาษาฮีบรู 2 คำที่มีความหมายขัดแย้งกับคำภาษาฮีบรูอีก 2 คำ[16] ตัวอย่างเกี่ยวข้องกับร่างกาย จิตใจ และวิญญาณ[15] กวีนิพนธ์นี้ให้ภาพที่ชัดแจ้งให้กับข้อความในวรรค 1 "ว่าทุกการกระทำหรือทุกเหตุการณ์จะมาถึงเพื่อผ่านไป" โดยมีคำอธิบายในวรรค 11 ว่าพระเจ้าทรงทำให้สรรพสิ่ง "งดงามตามวาระของมัน"[17] บริบทของกวีนิพนธ์คือการขาดอิสรภาพในชีวิตมนุษย์ ซึ่งถูกควบคุมโดยข้อจำกัดภายนอกทางธรรมชาติ ตลอดจนการที่ไม่มีการควบคุมว่าเกิดหรือตายเมื่อใด ควบคู่ไปกับความไร้ความสามารถของมนุษย์ในการเข้าใจเรื่องลึกซึ่งในชีวิต ในขณะที่ก็เข้าใจว่าเป็น 'การยืนยันถือความงดงามของชีวิตที่พระเจ้าประทานให้กับเผ่าพันธุ์มนุษย์'[16]